Soluðunun týnýsý çýnlýyor kulaklarýmda Gözlerinin ýslaksý buðusu deðilyor gözlerime Ve teninin kokusu siniyor tenime Kalbinin çarpýntýsý dolduruyor tüm benliðimi
Düþüncelerin hükmediyor ve aklýmý alýp götürüyor kaf daðýnýn arkasýna.. Hemen Zümrüdü Anka’yý çaðýrýyorum düþüyorum yollara.. Ama aslýnda ne kaf daðý var ne de zümrüdü anka kuþu... Öyleyse giden aklým nerede!!!
Kim bilir belki Leyla’nýn gözlerinde Belki de kayýp Turan ülkelerinde...
Dünya bitse de bu ateþ hiç sönmez Bu bir yangýndýr ki alevini hiçbirþey söndüremez
Ve Leyla ile Turan sizi mahkum etmeli adem’e Ta gitmeli en baþa Hz. Adem’e! Gelecek gelmemeli gidiþ geçmiþe olmalý varmalý bezm-i eleste
Ah kelam yaz yaz bitmek tükenmek bilmezsin Anlata anlata bitiremezsin Amma bir kýrmýzý gül kadar tesir etmezsin Sen böyleysen benim gibi dünya garibi neylesin Susup bülbülle gülü seyreylesin..
Velhasýl kelam buyurun dostlar Kitab-i Kainati okumaya... Sosyal Medyada Paylaşın:
URKuTuCu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.