KARDELEN
KARDELEN
Ah bir bilsen þu anda ne derbeder haldeyim
Kalpgahýna taþ basýp, susar mýsýn Kardelen
Pusulam yok kayboldu, bilinmez bir eldeyim
Sana gelemem desem, küser misin Kardelen…
Kýþlar yanar ahýmdan, yazda ayaz yaþarým
Sitemin can yakar da, caným yanar þaþarým
Takatsizim güçsüzüm, sendelerim düþerim
“Caným” diye baðrýna, basar mýsýn Kardelen…
Deðersiz bir pul olsam, elinde tutar mýsýn?
Dikeni çok gül olsam, parçalar atar mýsýn?
Som altýn takýn olsam, sarrafa satar mýsýn?
Yoksa ak gerdanýndan, asar mýsýn Kardelen…
Dað baþýnda mor lale, gibi boyun eðersem
Rüzgâr olup saçýna, dokunursam deðersem
Siyah takým yerine, beyaz kefen giyersem
Yas tutarak kalbini, kasar mýsýn Kardelen…
Canýmda can dediðim, çok sevdiðim kadýný
Bir güfteye ses etsem, beste yapsam adýný
Haktan talep eylesem, arz etsem muradýný
Ebediyen bað kursak, keser misin Kardelen…
Temel ATA
NOT: Kapadokya Þiir Etkinliðinde Mansiyona Layýk görülen Þiir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.