Kim bilir daha nekadar sürer Ýçine girip geceyi ömürce uzatan acý, Yine aðlayýp yine gözlerim üþüyecek, Hatýralar paket paket hüzün açacak yine Unutacak gibi olmama izin vermeyecekler. Çaresizliðin iþgaliyle yüzleþmeliyim Kimse anlamayacak bunu benim yerime Uzaðýmda titreyen ýþýk sönerken etraf aydýnlanacak Ýçimde parlayan alevlerle. Hayatýn silgisi yok ve Düþen düþüyor beyaz atlaslara
O günler ne zor günlerdi diyeceðim bir güne hasretim Çöplüklerin çiçek tarlasýna Bir gecekondunun paslý kapýsýna gülümseyeceðim gün. Günün aðarmasýna daha nekadar var? Acýnýn intikam geceleri tahammülü yoruyor Sabýr yetmiyor geceyi beslemeye. Suratsýz duvarlar kýzgýn, Lamba asit saçýyor üstüme Kapýlar kilitliymiþ gibi müebbet ve Ýzin yokmuþ bir yýldýza uçup kurtulmaya Oysaki göklerin arkasýnda saklanmaktý asýl amacým. Oradan acýlara meydan okuyacaktým Tavan aðýr aðýr durmasa üstümde Kaçmayý deneyecektim yakalanmamacasýna
Bir yolunu bulsam çocuklar gibi düþünecektim, Karanlýðý boðup mengenede doðrayacaktým yalnýzlýðý Pencereye örülen taþlarý sökecektim Sonra büyükler gibi ihanet edecektim Ýlkin karanlýðý aldatarak içeriye ýþýðý alacaktým. Karanlýk beni suç üstü yakalasýn isterdim. Her gece ayný aydýnlýkla.
Gökyüzü hâla mavi mi? Çiçekler yerde mi bitiyor yine? Sabah olsa ben de görebilecek miyim? Bir sabah olsa anlatacaktým her þeyi. Karanlýðý ýþýða söyleyecektim. Çocuk gibi peþinen emin “Aydýnlýk onu öldürecek” Diyecektim.
Z.Abidin TOPRAK Sosyal Medyada Paylaşın:
dikey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.