Leyla ile Mecnun misali seviyorduk birbirimizi. Ayrýlmasýn diyorduk kenetli ellerimizi. Hiç aðlatmazdýk birbirimizin o gülen gözlerini. Hala inanamýyorlar dostlarým bu aþkýn bittiðine.
Hem benim,hem onun düþmezdi dilimizden adýmýz. Bir engel çýkarsa aþacaktýk vardý andýmýz. Hep dilden dile dolaþýrdý o susmaz þarkýmýz. Hala inanamýyorlar dostlarým bu aþkýn bittiðine.
Böyle bir aþk yaþamamýþlardý,kimsede görmemiþlerdi. Mutluluðumuzu isteyenler ne kadar çok sevinmiþlerdi. Seversek böyle sevelim;böyle olsun demiþlerdi. Hala inanamýyorlar dostlarým bu aþkýn bittiðine.
Elveda demeden,suratýný asýp gittiðine. Taþ kalpli olup,bu aþký bir anda bitirdiðine. Hala inanamýyorlar dostlarým bu aþkýn bittiðine. Hala þaþýrýyorlar dostlarým ve hala inanamýyorlar.
25.09.1997
Sosyal Medyada Paylaşın:
NİHAT İLİKCİOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.