Böyle zamansýz gitme ne olur,
Öksüz kalýrým,yetim kalýrým bak.
Sonra doluverir gözlerim,
Belki aðlamam ama;
Beter olurum aðlamaktan.
Hani iki ebedi sevgiliydik biz?
Hani yüreðin,
Yüreðimin yanýnda olacaktý hep?
Ölsen yerin,
Kalsan benim olacaktýn?
N’olur böyle zamansýz gitme;
Sensiz kalýrým,
Kahrýmdan ölürüm sonra! ...
Gideceksin biliyorum.
Beni sensizliðimle,
Beni yalnýzlýðýmla
Beni acýlarýmla baþbaþa býrakýp,
Terkedilmiþ bir çocuk gibi
Sokaklara atýp,
Veda bile etmeden
Çekip gideceksin.
Kýsacýk anlara,
Kaçamak bakýþlara,
Ve ufacýk dokunuþlara sýðdýrdýðýmýz
Bu koskoca aþký,
Bir kurþun gibi yüreðime saplayýp,
Biliyorum gideceksin.
Kimseler bilmeyecek bu cinayeti
Giderken,
Beni öldüreceksin! ! ! .
Cevat Aras
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.