UNUTULMANIN ACISINI DÜŞÜNDÜKÇE!

Geceler kurþun gibi
Ýner üstüme birden.
Ölümün hayali çýkar,
Gelir uzaklardan karþýma.

Sonra yorgun yüreðime,
Bir ölüm korkusu düþer.
Ama benim duyduðumu
Kimse duyamaz ki..

Ne bir teselli ederim,
Kendi kendimi.
Ne her akþam içimde,
Bir yara göz göz açar.

Ne efkâr basar,
Beni geceleri ansýzýn.
Ne uykularým kaçar,
Unutulmanýn acýsýný düþündükçe.....
Sosyal Medyada Paylaşın: