DÜŞLERİN BEDELİNİ ÖDEMEK
Gecenin mahur serinliðinde,
Bir düþün peþine takýldým.
Bir kurgudan hayata düþtüðüm yerde,
Aldýðým nefesi iliklerime kadar çektim.
Duvarlara düþen gölgelere inat,
Kendi izimde kendi sesimde kaybettiðim,
Bir meltem esintisiyle kimliðimi aradým.
Paslanmýþ umutlara gebe duygularla
Ya da baþka bir heyecanla
Yaþamýn anlamýna aldýrmadan
Evrenin ölü hücrelerinden doðan
El deðmemiþ iklimlere gidiyorum…
Saçlarýna yýldýz iliþtiren çocuklara gülümseyerek
Düþlerimle gidiyorum lalelerin uyuduðu vadilere..
………………………..
Geçtiðim her toprak bengisu kokar
Yüreðinde okyanus dalgasý taþýyanlar anlar
Anlar beni, destanlarýný yazan nazendeler
Nasýlsa her ölümlü çiçek kendi küllerinden doðar…
Ay karanlýk yýldýzlar suskun olsa da
Gece bir zindan karanlýða bürünse de
Eyleme dayalý gözyaþlarýmý biriktirdim
Geç kalmýþ piþmanlýklarýmý ýslatsýn diye
Apansýz gidiyorum bir düþün peþine....
………………..
Mart soðuðu deðince
Uyanýr elbet hücre hücre ölen tenim
Her çið tanesinde bulurum kimliðimi
Kar,kýþ ve fýrtýnalar üzerime gelsin,
Ne çýkar! Issýz vadilerde laleler bana gülümser
Sahte gülücükler deðil bu tebessüm bana yeter..
……………….
Ey geride kalan soylu þehirliler,sevgililer,
Nasýlsa bir gün bu gidiþin hikayesini anlarsýnýz
Gecenin bir vaktinde kaybolduðumu
Düþlerimin bedelini ödediðimi anlarsýnýz..
Anlarsýnýz kelimelerin yaþamdan doðduðunu
Hayatýn cümlelerden ibaret olmadýðýný
Koynunda kelebekler yaþatan lalelerin,
Eylüle vurulan ezgisiz türkülerini,
Þarkýlarýný dinledikçe anlarsýnýz beni…
…………..
Zordur biliyorum her zirvenin duraðý,
Adresi sevgiye çýkmaz belki,
Yine de her çýkmaz sokaðýn,
Hafif melankoli anýsýnýn olduðunu,
Soylu migrenler sunan düþlerin,
Mutlak bir hüzün leylasý vardýr.
………
Bazen hüzünlerde yorulur yollar gibi
Silinmez bir iz býrakýr çekip gidenler
Yorgun düþenler anlar beni
Çünkü ayak izlerimde kaybettim kimliðimi
Yaþamýn ince bir sürpriziydi bu ters açý
Kalbimi acýtan antik mýzraklara aldýrmadan
Ayak izlerime gideceðim biraz kendime
Bu ayrýlýk bu düþ kurgusu,
Derin yaralar býraksa da belleðimde
Her öldüren aþkýn ilacýný içerek gideceðim…
…………….
Ne görselliðin saltanatýna kondum,
Ne de sahte gülücüklerin tahtýna oturdum
Sadece karaladým takvimdeki hatýralarý
Kaybolmuþ kimliðin ilanýný verip gidiyorum.
Nedense gittiðim her yol,
Mevsimsiz yalnýzlýklara çýktý.
Bir çýlgýnlýkla yaktým tüm gemilerimi,
Dönüþü olmayan bir yolculuðu göze aldým.
Prangalar vaktinden önce pusu kursa da
Ruh isyanýmla bir baþkaldýrý destaný için,
Kayýp kimliðimi lalelerin vadisinde arayacaðým……
………………….
Yaþadýðýmýz ve yaþamak istediðimiz;
Ne mutlu son, ne de kavuþmak deðildi.
Bu dizeleri yazdýran,
Karþýlýksýz kurulan bir düþün bedelidir.
Beyaz lalelerin can aldýðý,
Cemresi ertelenmiþ baharýn müjdesidir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.