Bir günün sonundan dönüp de bakýnca gördüðüm;
Gün yirmi dört saat derler ama bence doðru deðil,
Öyle olsaydý kolaylýkla bitmezdi, akþam olmazdý,
Arkamýzda býraktýðýmýz gün deðil, yýl gibi olurdu…
Bir gün daha bitti, bana ondan kalanlarý düþündüm,
Anneme gidip biraz oturdum, bundan o mutlu oldu,
Dönerken alýþveriþ yaptým, evin eksiði tamamlandý,
O mutlu oldu, ben alýþveriþ yaptým, gereken buydu…
Gerekenler bunlarsa gerekmeyenler nelerdi acaba?
Gerekmeyenler benim eve girerken yaþadýklarýmdý,
Bu sefer kaderim eþiyle birlikte dýþarýda yakaladý,
Dýþ kapýdan içeri girinceye kadar beni ýsýrdý durdu…
Üzerinden yaklaþýk bir gece ve yarým gündüz geçti,
Kaderimin ýsýrýklarý düzelmedi, etim hala acýyor,
Doktora gitsem ilaç verecek, onun da yan tesiri var,
Kaderimin yan tesirlerine onlarýnki de eklenecek…
Ýyisi mi ben yerimde kalayým, baþkalarý da yerinde,
Yerimi seveyim, oranýn yan tesirleri hiç yok bende,
Varsa da henüz farkýna varmadým, önemli olan da bu,
Kendimde yakalamýþtým zaten neþe ve mutluluðumu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.