Onyedisindeydi henüz,
Çekingen, güleç, içten bakýþlarý vardý.
Ýlk defa gelmiþti Ýstanbul’a,
Denizi ilk defa görmüþtü.
Ýlk gün uzaktan baktý.
Yüzünde, uçsuz bucaksýz deniz gibi
Uçsuz bucaksýz gülücükler...
Denizi uzaktan sevdi.
Ýkinci gün, nârin, çýplak ayaðýný denize soktu.
Deniz onun saflýðýndan ürperdi,
O denizin sonsuzluðundan.
Gözleri gitti.uzaklara kulaç kulaç,
Sevgiye hasret, sevgiye aç...
Deniz kenarýna geliyordu artýk her gün.
Martýlar gibi coþkulu,
Martýlar gibi istekli.
Kuma yazýyordu hayâllerini, kuma çiziyordu.
Sonra dalgalarýn usulca kýyýya vurup
Hayâllerini götürmesini seyrediyordu.
Hiç býkmýyordu,
Denizle dost, denizle sýrdaþ, martýlarla arkadaþ,
Kumlarla hayâlleri sarmaþ dolaþ...
Deniz hep alýyordu,
Teslim ediyordu hayâllerini dalgalara,
Hayâlleri dalgalarýn kucaðýnda eriyordu.
Biliyordu, bir gün deniz de usanýp
Hayâllerini ona geri verecekti.
Deniz bereketliydi, deniz bolluktu.
Bereketli topraklar gibi bire on verirdi.
Hayâlleri kumlarda çizili,
Gözleri uzaklara kulaç kulaç bekledi,
Ama hayâlleri geri hiç gelmedi...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.