BU SABAH UYANDIM AMA SEN UYANAMADIN

Bu sabah uyandým
Ama sen uyanamadýn

Oysa dün akþam,ne güzel akmýþtý zaman.
Ýþten gelmiþtim,yorgun ve bitkin.
Hoþ geldin demiþtin gülümseyerek.
O an, iþte o an yorgunluðumun yarýsý gitmiþti.
Çantamý almýþtýn elimden,
Ceketimi alýp,gravatýmý gevþetmiþtin elinle.

Yüzünün güzelliði,
Þeker olup akmýþ tüm yemeklerine.
Yemekten sonra,televizyonun karþýsýnda,
Birde uzatmýþtým ayaklarýmý keyifle.

Orta þekerli kahvem ve sen.
Sanki seni istemeye geldiðim gün gibiydi,
sana sevgim,senin sevgin ve ben.

Güzel gözlerinle bana bakýþýn,
Bakarken ilk günkü gibi beni yakýþýn,
Yýllara meydan okuyan,
Bitmez tükenmez aþkýn,aþkým.

Vakit ilerleyip,
Göz kapaklarýmýza dur diyemediðimiz zaman,
Seni aldým kollarýma,
Usul usul yol aldýk odamýza.
Yataða yatýrdým,sarýp sarmaladým.
Bir an uykum kaçtý,
Dakikalarca seni seyrettim,saçlarýný okþadým.

Sanki bugün neler olacaðýný,
Sanki bugün senin olamayacaðýný,
Sanki bu sabah senin uyanamayacaðýný bilircesine.
Seni sarmaladým,kokladým,
Ýpeksi saçlarýný okþadým.

Ve sabah ve sen ve cansýz bir beden.
Kan çekilmiþ,buz kesmiþ.
Atmaz olmuþ kalbin,bana sevginle atan
Bir varmýþ bir yokmuþla baþlayan,
Masallarý hatýrlatýrcasýna,
Ama ne masal nede rüya.
Vardýn ama, þimdi yoksun ebedien.

Bu sabah uyandým
Ama sen uyanamadýn...
Sosyal Medyada Paylaşın: