AÞKLARIM VARDI BENÝM
Avuçlarýmda taþýyýp göstermekten korktuðum…
Aþklarým vardý benim.
Ýncitilmekten, yalanlardan belki de hep doðrulardan
Kaçan sevdalarý vardý uçarý yüreðimin
Kilitlerinin diðer ucunda gizlenen…
Aþklarým vardý hep korku biriktiren bütün yüreklere…
Yalanlarým vardý benim tüm gerçeklere inat
Söylemekten býkmadýðým kendime…!
Hayallerim vardý kurduðum, sana dair
Söz geçiremediðim geleceðimde…
Umutlarým vardý benim…
Döneceksin diye en çocuk kalbimde…
Hak etmediði mutluluklar yaþayan
Bir gönül taþýrdým ben yorgun bedenimde…
Küçük ama hak edilmeyen mutluluklar…
Bilmezdi kimse mutluluðu…?
Sendin o!
Ýki kelimeydi dudaklarýndan çýkan
Oydu mutluluk, oydu özlem ve oydu aþk!
Her þey vardý sana dair içimde ama…
Sen yoktun…
_______Yüreðimin en yalnýz anlarýnda yaný baþýmda…
Aþklarým vardý benim yaþayamadýðým
Ben/miydim yaþayamayan yoksa sen/miydin yaþatmayan.
Anlayamadýðým sevdalar biriktirdim yol kenarlarýnda
Ezip geçerdi insanlar, anlamazlardý seni, beni, bizi…
Anlamazlardý yüreðimizi,
Anlayamazlardý bitik benliðimizi…
Yalnýzlýklarým vardý benim farkýnda olmadan cebime attýðým
Bir tek sen yoktun,
Mevsimlerin yoktu,
Ýlkbaharýn yoktu…
Senle ilgili anýlarým bomboþ umutlarla doluydu
Unutulsun diye kaldýrdýðým tozlu raflara doðru…! !
Hep gülümseyen bir maskem var þimdilerde yüzümde
Geceleri takmaktan yorulduðum sadece…
Korkularýmýn en tepesinde taþýrým aþklarýmý ben!
Unutmadan, alýþmadan…
Hatta her gece hatýrlayarak gözlerini
Aþk…
Tozlu raflarda okuyup bitirdiðim bir kitap þimdi!
Sýra korkularda…
05.11.08
Bornova/ÝZMÝR
Nesrin NAZ(Karaduman)