"Kayra" Dedi kader... Zemheri bir gecenin zifirinde... Aktý kum gibi Yýldýzlar, Gözlerinden yüreðime... Gecikmiþ bir dileðimi tuttum, Binlercesinde... Kayra dedi kader, Bir yusufçuk havalandý, Ellerinden göðe... Bir yusufçuk... Kondu, Melalime...
"Evla" Dedi kader... Senli doðan günlerimin hepsinde... Kaldý kül gibi Güneþ, Teninin tenime deydiði yerde... Sustum söyleyeceklerimi... Ve konuþtum susulacak ne varsa... Evla dedi kader Takýldý boðazýma iki kelime... Söylenmiþken binlerce kez, Gözlerimden gözlerine... Ýki kelime... Sustum, Helalime...
"Mevla" Dedi kader... Buðulu gözlerle gittiðinde... Sustu lal gibi Rüzgar, Kokunu getirdiðinde... Mevla dedi kader... Her zaman yanýnda kalandý... Leyla’dan Mecnun’a kalan neyse, "O"... Her neyse... Bir huzur düþürdü, Celalime...