ÖĞRETMEN'İM

Gözlerinde,yarýný gören tek ýþýk ben’im,
Senle artar umudum,ve kendime güvenim,
Günün birinde beni ,gördüðünde büyümüþ,
Gözlerin buðulanýr,benim "can" öðretmen’im.

Elimden tutup beni,çýkardýn aydýnlýða,
Seninle baþka güzel,senle bir ömür doða,
Beni sen yetiþtirdin,kazandýrdýn bu çaða,
Hayatýmdan bir parça,bana kan öðretmen’im.

Öðretmen’im dururken,dediler sana "hoca,"
Sensiz yanmaz ocaðým,tütmez damýmda baca,
Kol-kanat gerdin bana,sahip çýktýn yýllarca,
Ödeyemem hakkýný, ben inan öðretmen’im

Gün gelip kýrýlacak,sana kalkan o eller,
Hakkýný inkâr etti,yýllarca o sefiller,
Geçmiþinden bi-haber,sorumsuz dönen diller,
Olamazlar karþýnda bir insan öðretmen’im.

23 Haziran 1974


Haziran sýnavlarýndaydý,bir-kaç hadini bilmez tarafýndan tartaklanan öðretmenimdi o.Geçenlerde karþýlaþtýðýmýzda,benim karþýsýnda ömümü iliklememden etkilenmiþ olacak ki,gözlerinin dolduðunu gördüm.Yýllar çnce sanki olacaklarý biliyormuþcasýna yazdýðým bu dizelerin gerçek olmasý, beni sevindirmeli mi yoksa üzmeli mi bilmiyorum.Sizlerle paylaþmak istedim dostlarým.
.



Sosyal Medyada Paylaşın: