Adam içki içmeyi taþýyamaz
Yine de içer, su içer gibi.
Gecenin bir vakti gelir evine,
Döver karýsýný deliler gibi.
Bir patýrtý, gürültü kýyamet kopar,
Bütün mahalle ayaða kalkar,
Bazen poliste karýþýr iþin içine,
Ýþ iyice çýðýrýndan çýkar.
Hiç kimse memnun deðildir hayatýndan,
Mahalleli piþman
Karýsý piþman
Çocuklar periþan,
Kazandýðý üç beþ kuruþu yatýrýr içkiye,
Karýsýnýn maaþýný da alýr elinden,
Çocuklar sefil kadýn çaresiz,
Elektrikler kesik,
Sular kesik,
Ev sahibi piþman evini verdiðine.
Kadýn birkaç kez boþanmaya kalktý.
Ayyaþ silah çekti,
Rezilliðin biri bini geçti.
Bir gün mahalleli toplanýp öðüt verdiler
Huylu huyundan vazgeçmedi bir türlü;
Yine bir gün, mahallelinin canýna tak etti,
Toplanýp adamý dövdüler,
Yatýrdýlar ölüm döþeðine.
Adam, iyileþtiðinde,
Kalkýp gitti yine kendi bataklýðýna,
Böyle bir adamý kurtara bilmek bataklýktan,
Bir toplumu kurtarmaktýr!
Ama nasýl?
Yýlmaz Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.