Baþbakanýmýz öðretmenler gününde nezaket etmiþ,
Genç köy öðretmenini arayarak tebriklerini iletmiþ,
Bu öðretmen için yapýlan elbette ki takdire þayan,
Bana da gelseydi keþke buna benzer bir beyan…
O dönemde on beþimi sadece iki yýl geçirmiþtim,
Daha büyümemiþken kendimi köyde bulmuþtum,
Sadece soba yakmak deðildi benim oradaki iþim,
Yýkýlan okul duvarý vardý, bir yýl orada kalmýþtým…
O yýl geçti, arkasýndan ötekiler, tam dört yýl kaldým,
Arkasýndan hakkým oldu, büyük mekana atandým,
Beþ yýl da orada sürdü ama böyle devam edemezdi,
Ýçimden yükselen bir ses dürtükledi, baþýný ört dedi…
Az zaman uz zaman, derken buralara kadar ulaþtýk,
Yaþ kemale erdi sanýyordum ama birazý orda kalmýþ,
Þimdi köy öðretmenini taktir edince baþbakanýmýz,
Ýçimden bir ses yükseldi;’Men de isterem!’ dedi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.