Gizleyebilmek için mi, Bu gayret, Bu uçarý haller, Savrukluðun, Deli dolu tükettiðin bu hayat? Ama, Aðlamamak için diþlerinle kopardýðýn, Dudaklarýn, Düðüm düðüm biriktirdiðin çýðlýklarýn yüzünden Boðazýn, Davacý senden. Hala savaþýyorsun, Dik dursun diye, Aðýrlýðýný taþýyamadýðý için Ýsyan eden, yorgun baþýnla. Gözlerini sahte bir neþenin pýrýltýlarýyla, Bezesen de, Derininde sel gibi yüreðine akmakta, Dýþarýya býrakamadýðýn ne varsa. Bu nehirle beslediðin yüreðin, Istýrap içinde. Sende biliyorsun, Can çok yanar… Tuz yarayla buluþtuðunda. Korkuyorsun evet, Acýný haykýrmaktan, Anlatmaktan Dilin suskun, Yaran her gün kanýyor. Býrakmýyorsun ki, Saðaltsýnlar yaraný, Kendi kendine iyileþmiyor anlasana. Özgürlükten, Mutluluktan, Dem vuracaðýna Bir defa, Bir defa çýkarýp maskeni Aslýnda tutsaklýðýný anlatsana Canýný yakan ne varsa haykýrsana…
Kasým -2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serap Saylam Şen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.