Unutmadým okul numaramý
Hepinizin gülen suratlarýný
Sizlerde bizleri unutmadýnýz
Eski mezunlarýnýzý, haylazlarýnýzý
Necmi’yi, Emine’yi, Ahmet’i yaramazlarýnýzý...
Sallanan koltuklarýnýzda, sararmýþ resimlerdeyiz
Gözlerinizdeki yaþlarý silerken, titreyen ellerindeyiz
Anýlarýn öylesine geçmiþindeyiz ki, sizler hep söylerdiniz
"Bu sýralara dönmek zordur", "yazýlý günlerini özlersiniz"
Çok þükür okuldan bir çoðumuz diploma aldýk
Yazýlýdan, sözlüden, dilinizden kurtulduk
Peki þimdi insan mý olduk..?
Verdiðiniz ödevlere saçma derken, biz hayat yolunda yorulduk
Kimimiz adam olduk, kimimiz insan, kimimiz anne
Kimimizin mutlu evliliði oldu, kimimiz kaldý evde
Ýþimiz, aþýmýz, kariyerimiz, açlýðýmýz oldu belki de
Hani o uzun koridorlarýn tozlu kokusunu ararsýnýz diyordunuz
Hani benim kýrýk notlarýmý, kýzgýnlýklarýmý, hatta bol sýfýrlarýmý
Aramak ne ki caným öðretmenlerim, hepiniz çok doðru söylüyordunuz
Biz o kokunun, o okul yollarýnýn, tozuna, sizin kokunuza
O günlerin terine, tuzuna, sevginize, doðru yolu göstermenize
Öpülesi ellerinize, çatýk kaþlarýnýza, gözlüðün üzerinden bakmanýza
Saçýnýzýn her bir teline, emeðinize, þimdi çok muhtacýz
Öðretmenlik meslek deðil, sizler anaydýnýz, babaydýnýz,
Arkadaþ, ýþýktýnýz, bizler bilemedik kýymetinizi, meðer ne çok haklýydýnýz!..
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.