146.İNEK HİKAYESİ (RIZK MESELESİ)
Bir gün bir okyanusta, bir yük gemisi batar
Bir tek inek kurtulur, o da epey su yutar…
Bu talihsiz kazadan, kurtulan garip inek,
Bir tahta parçasýný, kendine yapar binek.
Günlerce aç ve susuz, okyanusta yüzerken,
Bir ada görüverir, hiç ümidim yok derken.
Ulaþýr yüze yüze, çýkýverir karaya,
Yorgun, bitâp bir halde, yatýverir oraya…
Bir hayli zaman sonra, artýk açar gözünü,
Bakar hem ot, hem su var, sevinç kaplar yüzünü.
Küçük kara parçasý, otlarla kaplý imiþ,
Ortada bir dibekte, yaðmur suyu birikmiþ…
Ýnek baþlar otlarý, iþtahla tüketmeye,
Suyu da içer, sonra baþlar; “ah-vah” etmeye…
Der ki, kendi kendine; “ –Sen harbiden ineksin;
Ot bitti, su tükendi, yarýn ne yiyeceksin?..
Hiç deðilse, yarýna býraksaydýn azýný,
Ot bitti, su tükendi, kendin yazdýn yazýný…”
Ýnek üzgün ve mutsuz, yatýverir öylece,
Ýþte böyle geçilir, ilk gün ve de ilk gece…
Sabah olur uyanýr, gözünü açar inek,
Yine otlar yeþermiþ, su ile dolmuþ dibek.
Baþlar yine usulca, kemirmeye otlarý,
Böylelikle yarýna, taþýnýr umutlarý…
Fakat yine bitince su ve otlar yeniden,
Ýnek tekrar üzülür, yaralanýr derinden.
Der ki; “-tükendi yine, ot ile tatlý suyum,
Býraksaydým yarýna, kurusun benim huyum…”
Yine yatar öylece, üzüntülü, kederli
Ertesi sabah bakar, su ve otlar yeterli.
Ýþte böyle, böylece, geçer, gider kýrk sene,
Ýnek ot yer, su içer, inek üzülür yine…
En sonunda ineðin kafasýna dank eder,
Hayýflanýp kendine, bizim inek þöyle der;
“-Tam kýrk sene Rabb’imiz, verdi bana hep rýzýk,
Ben ise hep üzüldüm, bana gerçekten yazýk;
Yedim, içtim kýrk sene, isyan ettim bi-edep,
Rabb’im yine kesmedi, rýzkýmý gönderdi hep…
Ýnekmiþim harbiden, en hasýndan, katýksýz,
Endiþem boþunaymýþ, hiç kalmadým rýzýksýz…”
…
Evet dostlar, bu kýssa böylece sona erdi,
Bir abim yine bana, aynen þunlarý derdi;
“-Rýzkýn neyse ezelde, bulur seni korkma hiç;
Rýzýk artmaz, azalmaz, helâl lokma ye ve iç!
Rýzký veren Allah’týr, sen gayret et, çabala,
Payýn neyse razý ol, tâmâh etme çok mala.
Hiç endiþen olmasýn, rýzktan yana arkadaþ,
Ahmaklýk alâmeti; rýzkta endiþe, telâþ.
Ömrünü etme hebâ, üzgün inek misâli;
Ýbret olsun bizlere, þaþkýn ineðin hâli…”
Kadir Çetin 23.11.08 Nazilli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.