be
SUSTUKÇA SEN OLDUM
Sustukça sen oLdum, sen oLdukça kendime kaLdým, seni buLdum.
Cezasýnýn ne zaman biteceðini biLmeyen bir hükümLüydüm sende..
Aþký taþýmak tek özgürLüðüm oLdu anLamaLýsýn.
Bende kendini üretirken;yokLuðunu da ayný boyuta taþýmasaydýn keþke..
Sen yoksan oLmayacaksan ben hangi kimLikLe kaLkarým ayaða hiç düþündün mü?
YýðýLýp kaLdýðým her yerde yokLuðun çöküyor gözLerime..
HayaLinLe kaLmak seni yaþamak, bundandýr, yaLnýzLýðý hiç kimse benim kadar sevemez..
Tuhaf bir tesLimiyette, yokLuðunu yaþýyorum hepsi bu!
Sen ve sen.. YaLnýzLýk.. Hayýr! Sen ve ben. Ýçimde üretiyorum seni. BirLikte çoðaLýyoruz, kimseye hesap vermeden.
Susmuyorum.. Çünkü seni seviyorum…
GözLerimi karanLýða sýmsýký yumuyorum. Sen oLmak üzere baþkaLaþýyorum bir kez daha ve sonsuza kadar sen oLuyorum..
Aþk, yaþamýn beLirLediði rastLantýLarýn sunduðu yöneLiþtir, söyLemiþtim sana. Bu zorLu yürüyüþte kimseye tercih þansý tanýnmadý eLbette biLirdim bunu. O kadar anLamLýydýn özeLdin ki tercih þansý tanýnsaydý da biLe ben yine seçerdim.. Ödediðim ve ödeyeceðim bedeLLer ne kadar aðýr oLsa da.. Sana seni anLatmakta bu kadar yetersiz kaLmasaydým keþke..
Seni þu an yaþamaya ne kadar muhtacým.. Tek gerçeðim sensin ve hepte öyLe kaLacaksýn..
Yüreðimi çatýþmaLarýn tam ortasýna sürerken hiçbir ödüL bekLemiyordum, biLesin..
Ýçimde o kadar masumsun ki.. Seni yaþatmak adýna nasýL bir direniþi üstLendiðimi kimse anLamasa da aLdýrmýyorum artýk..
Yaþamak sana sýðýnmaktýr, seni sende sevmektir..
Sevdim seni hiçbir ödüL bekLemeden… GözLerimi kapatýyorum artýk susma vaktidir..
Bir varsýn bir yoksun.. ÇocukLuðumda anLatýLan masaLLar gibi.. Ama en çok yoksun.. Baþým dönüyor.. Aþkým ey ömrümün varý!
Ey VARLIÐIM! Seni seviyorum…
En çok sana geLdim durduk yerde
Yasaktý yoLLarým, aþk bir gidiLmez üLkeydi
En çok kendi tarihimin kahramaný biLe deðiLdim sensiz
Ne kadar dirensem o kadar hükümLüydüm sende
Ve ben hep sana yürüdüm.. yürüdüm..
Adýmý unuttuðum her yerde seni buLmaLarýmdý beni yaþatan..
Ne zaman uzansam uzakLýktýn
Seni kuþandýkça sen oLdum
BöyLece sen oLdukça varLýðýma iLiþkin her þeyi unuttum
Ama her þeyden çok en çok seni sevdim…
Herkesin öLümü kendi kýyametidir. Ben gözLerimde yokLuðunu taþýrken bir gün bekLenmedik düþeceðim beLki baðýþLa.. BiLirim birgün geLir bütün yýLdýzLar düþer, kavuþma günü geLsin diye mahþeri bekLer öLüLer..
Kýrýk ezgiLeri bir aþk senfonisi sandým
DeðiLmiþ
BiLdim
YanýLmadým
YeniLdim
Bütün hayaLLer darmadaðýndýr þimdi sustum…
Kimse sen deðiL
Sen herkes oLdun, biraz…
Ben deðiL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.