Annelik duygusunu bilirim, tecrübem var,
Tüm canlýlarda ortaktýr, cins fark etmez,
Ýnsan cinsindeki bazen farklý olabiliyor,
Bebekler cami avlusuna býrakýlabiliyor…
Ýnsaný boþ verelim, þimdilik hayvana dönelim,
Daha da uzaklaþalým kendi ortamýmýzdan,
Açýk denizlerin diplerine kadar uzanalým,
Yumurtlamak isteyen som balýðýný izleyelim…
Som balýklarý eþleri tarafýndan terk edilmezler,
Yumurtlamak için de diplere birlikte giderler,
Diþi erkekten aldýðý güçle aðzýný açýp ýkýnýr,
Arkasýndan peþ peþe çýkan yumurtalar dizilir…
Diþinin amacý cinsini devam ettirebilmektir,
Görevini tamamlayýnca da hemen orada ölür,
Bedeni de oradaki baþka canlýlara besin olur,
Yumurtalarýn bir kýsmý da martýlara yem olur…
Hayatýn düzeni bu, böyle gelmiþ böyle gider,
Herkes kendi meþrebince düzene itaat eder,
Baþkaldýran sadece insan cinsidir, o durmaz.
Karýþtýrmayý sever, yerinde hareketsiz kalmaz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.