yýllar sonra ayný simitçinin önünde
rastladým ona.
yýllar ne çok þey almýþ ondan,
saçlarýnda aklar dalga dalga,
göz kenarlarýnda birkaç halka,
yüzü solmuþ,sanki birazda mutsuz.
uzun uzun bakýþmadan sonra
kýsýk bir sesle merhaba dedi,elini uzattý.
ellerimi tutunca yüreðimde ki sýzý acýya döndü.
gözleri doldu,derinderin baktý.
o sýra eþi ve çocuðu geldi yanýmýza,
baba dedi haydi ver simitimi
dondum, o yavruya baktým
kalbim deli gibi,yerinden fýrlayacak sanki...
ne çok severdik peynir simit ve yanýnda çayý
çok zamanda böyle yapardýk kahvaltýyý
evlenecektik,haftada birkez
simit kahvaltýsý yapacaktýk.
çook büyüktü sevdamýz
ve sevdamýz hep canlý kalsýn diye
sevda verecektik kýzýmýzýn ismini
yýllar neçok þey almýþ bizden
derken eþine takdim etti beni
birkez daha yýkýldým
okuldan arkadaþým sevda dedi
hiç deðiþmemiþsin ayný duruyosun
güldüm...gözyaþlarýmý içime akýttým
tanýþtýk merhabalaþtýk ve veda edip ayrýldýk.
ismimi söyledi birden durdum
arkama bakamadým
kýzým düþüp dizlerini inciteceksin dedi.
bir hançer daha saplandý yüreðime.
bacaklarým beni götürmüyordu artýk
bir banka oturdum saatler geçmiþ
akþam güneþi batýyordu.
ve o beni unutmamýþtý
o beni yüreðine saklamýþ
adýmýda kýzýnda büyütmüþ...
hülya göde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.