dün gece hüzünlerim ile bindim mazimin trenine yýllarýn eskitemediði paslý trenin þimendiferi kader tek vagonu ise ben yolculuðum boyunca tüm raylar sensizlik soluklandýðým istasyonlar da, gözlerin görmelerine kavuþmalarým kaybetme tünellerine giriyorum ara sýra tek baþýna fakat gürültülü bir an bitsin istiyorum aydýnlýðým oluyor gözlerinin rengi çimenler kompartýmanýmýn kapýsý açýlýyor kaçak binemezsin bu trene dercesine gözlerime bakýyor kondüktör ben ise þaþkýn ve ürkek gözlerimle diyebiliyorum sadece saçlarýma bakarsan þayet her bir tanesi beyazlarýmýn biletidir aslýnda yolculuðumun bu yolculuk bitmeyecek eminim alýþtým ben sende seferi olmaya belli mi olur senin vagonun geçer yanýmdan belki, bir sonra ki istasyonda. Sosyal Medyada Paylaşın:
kadermahrumu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.