Dest-dur, dest’ine kurban olayým a efendim
Mest’im, jest’ine hayran m/olayým de ki kendim
Susmuþ dil ile gözler, nideyim daha bilmem
Yak baðrým bâri yâr kül olayým , zâti bend’im.
Dem dem arttý da efkâr, gör nicedir þu halim yar
Firkattir gece, ram oldu ya ser, melâlim var
Hey Hâk ! Kâm alayým deðmeye göz, dile aðyâr.
Anlarsan ki, senindir bu gönül, sana can olayým ben
Güldür bülbüle yâr, emrine kul âþiyân olayým hem.
Eyle vefa, ver sýrtýn bana. Dünyaya meydan okuyayým!
Güler TURAN
Not:
dest:meclisin itibarlý yeri
aðyâr: baþkalarý
firkat:ayrýlýk
melâl:usanma
kâm:istenen þey , arzu
râm:teslimiyet
bend:baðlama(kendinden ayrýlmayacak þekilde)
zâti ait olan(sonradan olmayan)
efkâr: üzüntü
ser:
baþ
âþiyân: kuþ yuvasý
mest: keyif halnde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.