SON İSTASYON

Bana zehir sundun,sevdan þekerken,
Tebessümlü gözlerle hayalini seyrederken.

Sevdan uðruna gözyaþýmý dökerken
Mutlu olabilirmisin,baþkasýyla giderken?

Gönlümün enkazýnda gül ekerken
Vicdanýn elverdi mi,külümü elerken?

Gidip bir bilene soralým,bu aþk bana kaça patladý!
Zalim felek mutluluðumu çalýp;baþkasýna sakladý.

Vakit geldi,Azrail demez erken
Ben sensiz ölüyorum,son istasyonda beklerken!..

M.Sýddýk SOLMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: