Mavi Bir Barış Umudu Sadece...
mavidem
Mavi Bir Barış Umudu Sadece...
Maviye özlem, belki deniz belki gökyüzüne
Sarýldýmý ölesiye sarýlmak yaþlý gözler deyil
Bir babanýn ekmek kapýsýna sarýlmasý gibi
Yontulup adam edilmiþ, öyle sanýrlar
Robotlaþtýrýlmýþ hayatlar, sürgün yaþamlar
Ayak uydurmamak için özgür kýlabilmek için bedenleri
Ýsyan etmiþiz, kavgalara girmiþiz...
Bir kalýptan çýkmadýk biz
Beyaz ve siyah olmadýðý
Anlatabilmek için maviye sarýlmýþýz.
Avuçlarýmda eriyen kar taneleri
Beni sana biraz daha yaklaþtýrdý
Uzaklaþmak için boþ hayallerden
Ateþe özlem avuçlarým yanasýya dek
Avutma beni yalancý ifadelerle
Bana mýdýr bu çaðrý masumluðuma mý
Kandýrmacalar yüreklerde yaþam alanlarýnda
Kim kime kazýk atmadý ki!
Doktor hastasýna, baba evladýna, politikacýlar halkýna
Öðretmen öðrencisine, yazar okuruna, insan insana
Sende bana
Kavga ettim kafam çatladý,
Uysal evlat ol dediler kendimi kaybettim
Bir hayale yol oldum uzaklara daldým.
Sadece maviye dost ona samimi
Senin gözlerinde mavi,
Olsa diye geçerdi içimden
Siyah gözlerine baktýðýmda
Onlarda beni aldatacak kýracak diye
Býkmýþlýðýn ortasýnda býkmamak için
Bir cephede ben açtým kendimce.
Üzülmek yok, yalan yok, aldanmak yok
Benimkisi bir istek arzu,
Çok görmezler tanrýlar bu insan sýfatýna
Çeliþkiler içinden sýyrýlabilmek
Sen aristoy’a mý inanýrsýn platon’a mý ?
Hangi takýmý tutarsýn, o rengimi bu rengimi
Saðcýmýsýn solcumu dindar mý yoksa
Ataist mi demokrat mý liberal mi anarþist mi
Uzun mu kýsa mý sarýþýn mý esmer mi�.
Ýnsan olsun insan
Yalaný olmasýn, incitmesin sevsin,
Soyguncu eþkýya olmasýn maviyi sevsin,
Kendini sevsin beni de yaþamý da
Uçurum kenarýnda uzanan okyanusa bakýyorum
Kulaðýmda karadeniz týnýsý ’’ Kazým’’
Maðdur bir duruþ alýcýsý da yoktur
Yok pahasýna gider diye endiþemde
Feryat dedik, cesaret dedik
Ýnat ettik keçi inadý sanýrlar.
Usulca akýp gittik sakin sularda
Mavi bir deniz umuduyla
Kýrlangýç mý yeþilin içinde, yalçýn kayalarda bir kartal mý
Tercihse mavinin üzerinde bir martý.
Yumruk sýkmýþým, üzerine üzerine gitmiþim
Nefesim yetmedi, þarkýlar ezgisiz, aþk sonuçsuz, mýsralar anlamsýz kaldý
’Vurulduk ey halkým unutma’ diyen yazar halksýz,
Yaþamla ölüm arasýna gidip gelen,
Adiloþ bebe annesiz kaldý
Üzülme, üzülme sevgili Mumcu
Can tatlý berrak yürekli bebek
Umut tohumlarý ektiniz, gelecek yeþerecek avuçlarýnýzda
Bundadýr mavi sevdamýz
Mavi umudu, mavi yaþamý getirir
Mavi seni getirir...
baran....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.