Eþimle birlikte Uludað Üniversitesi Fen bilimleri Enstitüsü`nde çalýþan çok deðerli bir dostumuzu ziyaret etmek istedik. Ýçeri girerken binanýn dýþ kapýsýnda görevli güvenlik görevlisi bir bayan, hemen önümüzde durdu. ‘Beyefendi içeri giremezsiniz. Haným efendinin baþýný açmasý gerekiyor…’’ Þaþýrmýþtým adeta. Bütün bir üniversite baþýmda dönmeye baþlamýþtý. Delirecektim sanki. Lakin karþýmda garip ve de üzgün olduðu her halinden belli, saçma sapan bir kuralý uygulamaya çalýþan bir bayan duruyordu . Ne yapabilirdim ki. Bir kadýn olarak yaptýðý yada yapmak zorunda kaldýðý saçma uygulamanýn altýnda ezilmiþ olduðunu gördükten sonra… Kendimi bir anda çok önceleri bir baþka görüntüsünü yaþamýþ olduðum bir olayýn içinde buldum.
Üniversitede okurken derse alýnmayan ve aðlayarak dersi terk eden , bir daha da okula dönmeyen zavallý kardeþlerim gözümün önüne geldi. Ve belki de bu yüzden okumasý engellenmiþ binlerce süper zeka öðrencilerimiz nasýl bir zihniyetin köhnemiþ esaretine duçar olduklarý gözümün önüne geldi.
Düþünce yapýsý olarak daima radikal bir duruþtan uzak oldum. Ýnsani deðerleri ön planda tuttum. Kimseyi renginden, düþüncesinde, inancýndan, dünya görüþünden dolayý hakir görmedim. Görülmesini de tasvip etmedim. Aslýnda türban konulu bir tartýþmanýn yapýlmasýný dahi çok yobazlýk olarak gördüm. Hep uzak kaldým ama. Nerden bilirdim ki bir gün hiç ummadýðým bir þekilde baþýma gelecek.
Bu ülkenin kaderi bu olmamalýydý.. Vizyonu bu kadar basit bir kýsýr döngüden ibaret olmamalýydý. Ýnsanlar utangaç bir þekilde kendilerini koruyarak okul köþelerinde baþlarýný açma hazýrlýklarý yaparken gözyaþlarýný içlerine akýtmasalardý. Ne olurdu… neden özgürlüðü için canýný malýný feda eden insanlarýn torunlarý bu eziyeti yaþýyordu.. neden neden neden..
Neden ben yarým saatliðine bile dostumu ziyarete eþimin baþý kapalý olduðu için gidemiyordum…bu nedenlerin cevaplarý vardýr eminim.. ama ben Nefsi yaratan Allah’a havale ediyorum.. Biliyorum ki rabbim daima maðdurun yanýndadýr…
Baþý açýlmaya çalýþýlan benim eþimdi ve ayalim di namusumdu. 16 yýllýk evliliðimde örtün yada örtünme diye telkinde bulunmadýðým ve sadece ve sadece inancý gereði olarak benimsemiþ bir insana; baþýný aç diyebilir miydim. Bunu demek kimin haddine düþmüþtü.
Ama her þeye raðmen bu vatan bizim ve bir zerresine zarar gelmesin diye bin parçaya ayrýlmayý yeðlerim. Biliyorum ki biz bu zulmü yaþarken geleceðin aydýnlýk Türkiye’sinde evlatlarýmýz çaðdaþ ve müreffeh bir insan olmanýn gereði olarak istedikleri gibi giyinebilecekler. Bugünü bize müstahak kýlanlar bundan utanacaklar. Dualarým hep bu istikamette..
Amma ve lakin þiirleri duygularýmýn dili olarak benimsediðim için bu vahameti de mýsralara dökerek kalýcý olmasýný saðlamak istedim… Þiir kalýr ama bu olayýn içeriði kesinlikle kalmaz inþallah.
Bu arada þunu da söylemeden geçemeyeceðim…Üniversite idarecisinin kim olduðunu ne yapmaya çalýþtýðýný hiç merak etmiyorum..Biz zaten kimin kimden yana olduðunu biliyoruz.. sadece Rabbim ýslah etsin diyorum..ve siz gönül dostlarýný þiirimle baþ baþa býrakýyorum.
ULUDAÐ’IN ÝÞKENCESÝ
Kadirþinas bir dostu, ziyarete giderken, Büyük bir faciayla, üzüldük Uludað’da Emir uþaðý bir el, uzandý baþörtüme Dayanýlmaz acýyla, büzüldük Uludað’da
Eþim mahcup edayla, dönüp yüzüme baktý Gözleri gözlerimde, sanki bir þimþek çaktý Bu nasýl bir davranýþ, bu ne melun yasaktý Baþýmýz öne düþtü, ezildik Uludað’da
Çok kýzdým görevliye, naralar atamadým Bilim yuvasý diye, daðýtýp katamadým Gecelerce aðladým, uykuya yatamadým Bu Allah’tan revamý, üzüldük Uludað’da
Kalakalmýþtýk öyle, yürüyemez olmuþtuk Utanýp sýkýlmýþtýk, sararmýþtýk, solmuþtuk Sanki yere girmiþtik, sýr olup kaybolmuþtuk Yaðmur olduk sellere, süzüldük Uludað’da
Vatan,Millet ,Din derdik, caný feda ederdik Yan bakana acýmaz , üzerine giderdik Þimdi ne suç iþledik, neden ceza öderdik Mahkumlar listesine, yazýldýk Uludað’da
Patagonya’damýydýk, biz nereye gelmiþtik Namus ,þeref, haysiyet, kimden miras almýþtýk Bir metre kare beze, neden düþman kalmýþtýk Hasta düþüncelerle, yüzüldük Uludað’da
Minaresiz camiler, ezansýz namaz vakti Hür irade yetkisiz, ibadetler yasaktý Baþörtümü görünce, hain gözler hor baktý Deðere mezar olduk, kazýldýk Uludað’da
Makam mevki sahibi,baþlarý dik yüceler Vicdanlarý çelimsiz, merhamette cüceler Heyhat! unutmayýn ki, biter zindan geceler Geleceðe umutla, hýz aldýk Uludað’da
YÖK denilen despotun, karanlýðý çökmüþtü Anam, bacým, ayalim, boyunlarý bükmüþtü Bu çað dýþý yönetim, kirlerini dökmüþtü , Bir mezalim gücüyle, azaldýk Uludað’da
Heyhat nasýl anlatsam yara derindir derin Atam kalk ta gör hele, hin ellerde eserin Bir günde gelir elbet, sapý döner keserin Hakkýmýz deðil iken, bozulduk Uludað’da
Bu nasýl bir eðitim, nasýl bilim yuvasý Tesettüre ket vurmak, zavallýlýk davasý Sýký giyinenleri, çarpar imiþ havasý Yüreðimiz sýcakken, buz olduk Uludað’da Sosyal Medyada Paylaşın:
Temel Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.