Herþeyin üzerine ölü topraðý serpilmiþ Sessiz sedasýz aðlýyor Ýstanbul Lal olmuþ dilleri kelimelerin Sevmelerin kýrýlmýþ yürekleri...
Herþeyin üzerine ölü topraðý serpilmiþ Çýðlýklarý duyulmuyor anýlarýn Sanki hiç paylaþýlmamýþ Bir somun ekmek gibi bedenler Ruhsuz, umutsuz..
Kimse bir þey konuþmuyor... Ne dalga vuruyor kayaya Ne martý ötüþüyor havada Ne arabalarýn korna sesleri... Issýz bir sessizlik içinde Aðlýyor Ýstanbul...
Çýt çýkmýyor Ýstanbul’un dudaklarýndan Ýnci gibi yaþlar akarken yanaklarýndan Bulut bulut indi ihanet göklerden Sessizliði boðdu birden Ýsyanýn Gökgürültüsünden Çatladý yüreði Ýstanbulun Temelinden...
18.11.2008.
Sosyal Medyada Paylaşın:
*Denizkızı* Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.