Uçtu gözlerinde feri Konacakken su pýrýltýsýna Yayýldý Ambrossia’nýn kokusu Salýnýverdi gökkuþaklarý ürperen maviliklerden Poseidon uykudaydý henüz Kýskandýrýcý yeþiliyle Kaliope þarkýsýný söylüyordu iþte Bir günün baþlamasýydý bu martý kanatlarýnda Çýrpýndý umutlar ötelerde berilerde Bekleyiþin ardýnda kalmýþtý heyecanlar Derken; Nephele’nin gölgesi indi gözlerine, Islanýrken toprak. Zaman oðlak dönencesi boylarýnda eskiyordu Bir aþýmlýk kavuþmalara arzulu Hasreti Rapunzel masalý kadar masumdu Saçlarýnda akþamlar baþlamýþtý artýk Erguvan rengi elbisesini giymiþti ufuk Hava bir garip, bir buruk Seslerin bir bir gizlendiði vakitler burçlanýyordu yavaþtan De ki: sus olmuþtu De ki; pus olmuþtu Var git diyordu boþvermiþ hüzün Siyah örtüsüne çizdi Artemis gümüþ yaylarýný Ýyiden eðilmiþ gece Ürperemedi artýk Sevgi dudakta gülümseme, Hasret dorukta bir düþünce... KATRE Sosyal Medyada Paylaşın:
Sernur Kekik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.