Yalnızlığın seyrinde, kalan bizar nefesimle!

Býrakmýþtýn

Kendini adeta sukutun renklerine

Seyrediyordun mehtabý alabildiðince ve sessizliðinle



Hissiyatýn

Kuþatan o makûs terennümüyle

Sabýr düðümlerinin zemheriyi bekleyecek kanaatiyle



Kalbi kilerinde

Zihni muvazenende demlenen

Umut içinde filizlenen düþlerin muhayyilesiyle her dem



Tuval üzerine

Fýrçalarýn raks eden suhuletiyle

Ýç hýçkýrýklarýn bir bir çýkýyordu ve sancýyla gün yüzüne



Sen her ne kadar

Bir kelam etmeden dirliðe ersende

Resmettiðin meram anlatýyor her þeyi zarif güzelliðinde



Halini anlamak

Yýllara sâri suskunluðuna uzanmak

Gönül yelpazende sana ram olmak hicranýnla barýþmak hoþ



Gün sakince çekiliyor

Güneþ halindeki ahvaliyle kalýyor

Aþk hala anlaþýlmýyor hangi hakikatle kalbi inkiþafý biliyor



Kararan havada

Nükseden sancýlarýn çardaðýnda

Þayet bir þafak aydýnlýðý olacaksa, ölüm hakkýyla nurlaþa



Hal korkuya muttalise

Umudun solgunluðu kalbe sudur edince

Zaman durmadan anlatacak, an sende kalacaksa ne olacak



Hasredilen enler

Haysiyetten azadeleþen benlikler

Mütemadiyen artan kalbi lekeler, hüzün naðmesinde þevkler





Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: