Ağlarım kaderime*

dokunma deðme bakýþýma benim
nem yüküyle bulut saklar gözlerim
düðümsüz bohçalarda tüm hislerim
daðýlýr sonra boþalýr aðlarým

vazgeçilmemiþ yol uzar sînemde
çýkmaza saplanýr kalýrým yine
uzanan kollara meyl etmedikçe
üþür donarým yangýnlar içinde

düðümler boðazýma dizildikçe
yutkunup alamam hüznü içime
dert küpü olmuþum adsýz þehirde
tek fidaným da yok kýyý köþemde

kimsesiz bî çareyim gurbet elde
bir ben mi esirim yaþam içinde
düþündükçe aðlarým kaderime
kýrýntýsý yok umudun Gönül’de

**Kiraz çiçeði**
Gönül Ersin
15.Kasým 2008 Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: