Ürkek bir serçenin haykýrýþlarýdýr bunlar, Gün ýþýðýnýn gözlerini kamaþtýrdýðý, Bir vakitti nefes almaya baþladýðý an, Doðayý renkleriyle kuþatmýþtý gökkuþaðý Ve yaþamýn güzelliklerini terennüm ediyordu. Sevgiyi dillendiren serçenin her bir naðmesi , Adeta yaþam bu küçük kalp için hazýrlanmýþtý. Senaryoda ne yazýlmýþsa rollerine bürünmeye, Kalp atýþlarý doðanýn uyumuyla dans ediyordu. Sonsuzdu binbir çiçekleri barýndýran vadiler, Kanatlarý nereye götürürse götürsün orada mutluydu; Çünkü yaþamýn her dakikasý onun içindi ya. Zaman sonsuzluðun akýþýna kapýldý. Öyle hýzlýydý ki artýk roller deðiþmiþti. Hüzün yaðmur olup ýslatmaya baþlamýþtý bedenini, Ürküyordu soluk alýp vermekten, Sýðýnamýyordu. Üþüyordu. Hem de çok üþüyordu.. Þimdi bir cam kenarýnda, Ürkek sesini duyurmaya çalýþýyor. Ama bu kez hüzün daðýtýyor etafýna, Belki zamanýn deðiþtirdiði senaryoda , Rol alabilmek için...
SAZGELÝNCÝK Sosyal Medyada Paylaşın:
sazgelincik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.