Mum çiçeði kokan gecelerde, Sokaklar tenha ve karanlýktý Ay ýþýðý bize yol gösterirdi Doðardý o gül yüzüne Ay saçlarýný kýzýla boyardý Sen Ay ýþýðým olurdun....
Ellerimiz ellerimize Kanarcasýna kenetlenirdi.... Sanki býraksak ayrýlacakmýþýz gibi Sanki görmeyecekmiþiz gibi gelirdi birbirimizi Býraksak ellerimizi...
Yürüdüðümüz karanlýk aþk yollarýný, gözlerimiz far olur ýþýtýrdý biz hiçbir þeyi göremezdik birbirimize bakmaktan buseler alýrken o gül yanaktan nar dudaktan dünya yansa umurumuzda deðil di bizim aþkýmýz karlarý delip fýþkýran kardelen çiçeðiydi... engel dinlemiyor bentleri bir bir aþýyorduk çünkü birbirimizi çok seviyorduk iþe güce bakmaz olmuþtum iþim gücüm sendin umurumda deðildi iþim gücüm çünkü iþim de, gücüm de sendin... Sen vardýn hayatýmýn her santimetresinde Sen soluyordu ciðerlerim, Sen atýyordu yüreðim Sen akýyordu damarlarým Sen hep sen ...
Nasýl oldu anlamadým be yar Seni öldürdüler kancýk pusularda, Faþist namlular... Sanma ki gülüm seni unuttum Mezarýný kazdým yüreðimin ta derinine Kendi ellerimle... Bekle gülüm geleceðim yanýna Ziyaretine geleceðim sevdiðin güllerle Sen rahat uyu kabrinde...
12.09.2008 Kazým DOÐAN Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.