düşlerimdüşer

ey hayat nicedir beni yorduðun
sesim soluðum da çýkmaz bilirsin
uysal baþýmla yollarda büzersin ezersin
ellerimle ördüm bugünümü
yorgunluðuma dilim yok
uykusuz kalýþlarýma da
çabalarým hayata
çabalarým beni köþeye sýkýþtýran yokluða
bilmeden arþýnladýðým geleceðe
sevdiðimi de aldýn benden
bunca periþanlýða bir o zor geliyor
bir beni o yiyip de bitiriyor
ona da sesim çýkmaz
bildin de beni ondan de git dersin
beni üzdürürsün kah üzersin
nicedir baþýmý avuçlarýmla sarýp
dinleyemedim içindekileri
söz veremedim içinden geçenlere
uzaklaþtý içimdeki ben benden
bende uzaklaþtým aynalara baktýkça bu bedenden
sessizce dökülüverdi pýnarlar alaþaðý gözümden
onlarý gördükçe daha bir ben oldum
ben bana yakýnlaþtým
kendimin oldum.
baþým dik onurumla savaþtým
beni yoran hayata asi gelmeden
sukun yürüdüm yollaraýnda
kilometrelerce
yere basan tabanlarýmýn acýsýný içimde hissederek
emeðin önünde
terimin önünde eðilerek ,diz çökerek
bazen de býkarak senden ey hayat
birþeyler olmalý
bazý güçler baðlamalý
yüreði beslemekle dik tutmalý biliyorum
ben þimdilik bunu sadece düþümde buluyorum
düþlerde gerçek olur
düþlerim gerçek oldu
ellerimle tutuyorum. (esra boyoðlu)
Sosyal Medyada Paylaşın: