FIRSAT VERMEDİN
Ne ümitle döndüm pervane gibi
Gülleri dermeye fýrsat vermedin
Þimdi her yer sensiz virane gibi
Yüzünü görmeye fýrsat vermedin
Muamma bir yolda sevdam istinat
Dinlemiyor gönül kör olmuþ inat
Bitmiyor hasretlik acýdýr hayat
Halini sormaya fýrsat vermedin.
Yürek çok acýyor sýzým dinmiyor
Keþmekeþ hayatým kimse bilmiyor
Vefasýz kayboldu gitti gelmiyor
Huzura ermeye fýrsat vermedin
Yaþ kemale erdi zaman bitiyor
Dertler bir çýð gibi yardan itiyor
Ecel þerbetini her dem içiyor
Kavlim-i kurmaya fýrsat vermedin
Muvakkat dünyam da durmaz gözyaþým
Her gün bin hüzünle dönüyor baþým
Duygular çarmýhta çok zordur iþim
Bir tek gül vermeye fýrsat vermedin
Gaflet uykusunda her günüm horan
Ne talihsiz kurmuþ bu kavli kuran
Bedeni býrakýp kalbimden vuran
Kalbine girmeye fýrsat vermedin.
Ahu zar içinde sarardým soldum
Nuh COMBA biçare talihsiz kuldum
Sevda kurþunuyla ben de vuruldum
Yaramý sarmaya fýrsat vermedin
Nuh Comba
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.