Aðlýyordu siyah al gül, Acaba ne derdi vardý. Vardým yanýna, Neyin var, Niye aðlýyorsun? Dedim, Hafiften boynunu büktü, Galiba soluyorum dedi. Gözyaþlarý damlýyordu, Ya kirpikleri, Onlarda, Birer ok gibi saplanýyordu kalbime, Siyah al gülü böyle görünce karþýmda, Titredi bedenim. Çaresiz kaldým, Sanki dünyam yýkýlmýþtý. Ya siyah al gül solarsa! Kolum kanadým tutmaz olmuþtu. Dokunamadým siyah al güle, Ellerimde solar diye. Bir of çektim gül bahçelerine, Ýmdadýma koþtular tüm güller! Kokularýný saçtýlar, Siyah al güle aðladýlar, Feryatlarý tüm bahçeyi inletiyordu, Siyah al gül boynunu bükmüþtü, Döndü bana, Sanki sarýl boynuma diyordu, Ben yaþlarýna baktýkça, Kollarým yanýma düþmüþtü, Bir ölüden farksýzdým. Baþladým dua etmeye, Arada bir gün geçmiþti ki siyah al gül, Düzelmiþ ve yapraklarý güne merhaba diyordu. Artýk siyah al gül eskisi gibi, Güne kokusunu saçarak, Her þeye ve herkese hayat vermeye devam etti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
atillaadsay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.