Acýlarýný gagasýna toplayýp
Gecelere kanat açtý kocaman bir kuþ.
Pençelerinde sönen sabahlar vardý,
Yoksa gökler mi yokuþ?
Kývýlcýmlar saçýldý peþinden yere,
Tutuþtu her þey.
Uçtu gözleri kapalý, uçtu öylece...
...........................Yandý güvercinin genzi, gözleri...
Tezgâhýnda yýllarca durmadan
Hayatý dokudu bir kadýn.
Ak saçlarýný çözdü tel tel,
Acýlarýna kattý.
Dokudu konuþmadan tek tek,
Her acýdan türlü örnek,
Her rengin içinde kan vardý.
............................Bembeyaz tüylerinde güvercinin bir damla kan...
Kuytu bir köþede
Bir çocuk aðladý umutsuz.
Mor bir filiz büyüdü gözyaþýndan,
Kýrptý gözlerini,
Uçuþtu gitti umutlar.
Gözlerinde,
Kendinden büyük sorular kaldý.
............................Uçuþtu güvercinler karanlýklara...
Genç bir yüzü vardý, güneþ yanýðý,
Kocaman bir de yüreði,
Ýçine dünyayý alan.
Tek kurþunla boþalttýlar içini,
Umutlarý, kapkara aðaçlara asýlý kaldý.
.............................Vurulup tam kalbinden yere düþtü bir ak güvercin...
Sarpa sardý dünyada her þey,
Fýrtýnaya tutuldu cevapsýz sorular.
Daha hýzlý döndü dünya,
Tersine, tersine.
Tepetaklak oldu tüm duygular,
Düþünceler yaðmalandý.
Sýðmadý içlere acýlar,
Her þey, ama her þey havalandý.
Ak karaya karýþtý, daðlar denize.
Sadece,
Beyaz bir güvercinin gözlerinde
Ýki damla gözyaþý kaldý.
..............................Barýþ, güvercinler, umut, güvercinler...
..............................Barýþ, umut, barýþ, umut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.