Akıp giden bir zaman, sinemi ahıyla dağlayan!

Býrakýn

Ýç sýzým bir an durmasýn

O yârin yoluna yürek kanasýn



Sinede

Bahar açmasýn, solsun

Aþk demini alsýn heder olmasýn



Lisan,

Sukutun erdemiyle ansýn

Hal tefekkürün içinde kuþansýn



Mana

Buharlaþmasýn ruh kansýn

Kalbim muhabbetle aþký yaþasýn



Ne sel

Ne de esen yelden korkma

Korkularýn girdabýna, sen soluma



Kalbini

Bir yokla ruhunla barýþýk yaþa

Aþkýn naifliðini zevkine hasretme



Aþk,

Asýl olan korkunun dergâhýdýr

Ruhuyla nefeslenmeyeni kim anlar



Geçip

Giden zamanlar ne anlatýrlar

Aþk gök kubbeden insana bakarlar



Her

Geçen gün o arz darlýk yaþýyor

Ýnsan denen varlýk zevkine koþuyor



O mahþer

Adýna kýyamda duruluyor

Hâkimi mutlak hazin ki anlaþýlmýyor





Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: