Bugün seni gördüm yine
Okulun kapkaranlýk bahçesinde
Sanki akþam güneþiydin
O karanlýðýn içerisinde
Aydýnlatýyordun her yeri
Yüreðinin sýcaklýðý ýsýtýyordu
Üþümüþ,buz tutmuþ yüreðimi
Gözlerin güldüðü zaman
Hani hep derdim ya
Sen gül,gülki
Güneþ aðlasýn
Yeryüzünde benim kadar ýsýtan bir gülüþ var diye...
Bu gün seni gördüm yine
Yeþiller içerisindeydin
O beyaz saf teninle birlikte
Ayný yemyeþil yapraklara sarýlmýþ
Narin bir beyaz gül gibiydin
Senin yanýna gelip
O gül kokunu içime çekmek istedim
Ama yapamadým
Ýncinirsin diye korktum
Þimdi sensizim,yanlýzým
Biliyormusun?
Çok üþüyorum
Çünkü güneþimi kaybettim
Hangi canlý güneþ olmadan yaþayabilir
Mevsimlerini yaþayamadan
Yaz’ý, kýþ’ý,sýcak,soðuk günleri
Ben yaþýyorum,sadece soðuk günleri
Sen yoksun güneþim yok.
Gündüzlerim karanlýk ve soðuk
Gecelerim bitmiyor
Uyuyamýyorum
Her zaman uyuyorum
Belki rüyama girersin
Sana sarýlýp asla býrakmam diye
Ama yoksun rüyamda bile yoksun...
TAMAMEN HAYATIMDAN ÇIKIP GÝTTÝN ARKANA BÝLE BAKMADAN
KinG
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.