HÜZNÜN RENGİ MAVİ

Fýkra idi bize Karadeniz, deðil mi?
O þen þakrak güldüðümüz sohbetlerde.
Denizleri de hep sevdik yanýlmýyorsam,
Mavi, mutluluðun rengidir diye.

Doðru, mavide yaþadýk mutluluðu,
Sarf edilen emeðin mükâfatý sayarak.
Uzun bir yýlýn pençesinden hýzla kaçýp,
Bir yýl boyu tatil demedik mi hep?
O maviliklere yelken açarak

Öyle ya biz maviyi, hep mavi görmek istedik
Huzur onda, özgürlük onda belledik
Peki, yaþadýk mý, mavinin hüznünü,
Yitirdik mi maviliklerde, umutlarýmýzý.
Yok, iþte hemen verebileceðimiz bir cevap
Demek ki, bilmiyoruz mavinin asýl renklerini.

Hiç sorduk mu maviyi
Karadeniz’e ve Karadeniz’liye
Sorduk mu bu renk ne anlatýr sizlere diye

Kim bilir, Karadenizli olmak lazým belki,
Denizle olmak lazým, en derininden
Onu koklamak sadece,
Onda yaþamak, kadýn teninde izleri
Belki o zaman anlarýz kim bilir,
Mavideki gizleri.

Öyle ya, biz yitirmedik ki mavilikleri,
Bir süngerin uðruna yok olan umutlarý.
Yaþamadýk ki tezgâhta sunulan balýðýn kovalamacýsýný,
Bu kovalamaca esnasýnda, canlarýn yok olmasýný.
Að’da balýk misali çýrpýnan,
Analarýn feryadý,
Yavrularýn hüzün fýrtýnasýný.

Ýþte biz o yüzen görmeyiz mavinin asýl rengini
Bu yüzden duymayýz hýrçýnlýðýný Karadeniz’in
Oysa çok uzaklarda,
Hüzündür dalgalarýn tüm vuruþlarý.
Karadýr rengi, kýrmýzýdýr haykýrýþlarý.
Benim mavi gördüklerim ise,
Gözyaþýdýr, o denizin uzun bakýþlarý.

Cemil YILDIZ
05.11.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: