yüreðimde bir sýkýntý fena bir aðýrlýk var bugün sanki yalnýz olanýn derin sýzýsý sancýlý bir özleyiþ... say ki doðuþtan kronikleþmiþ artýk vazgeçilmiyor yani anlayacaðýn anlayacaðýn hüzün bir kere bulaþmaya görsün insanýn yüreðine yapýþýp alabildiðine can yakýyor. ama ilginç; ondan kurtulmayý da istemiyor isteyemiyor insan sanki o varken artýk daha çok varsýn hissediyorsun yani ne kadar soluklaþtýrsa da sülietini aynada biraz daha görür oluyorsun onu, kendini. esir aldýðý ruhunu. müjde; artýk osun! bir beden daha hüzne dönüþtü yürüdükçe efsunlu buharýný salýyor havaya.. kokla! sende duyarsýn... saý
Sosyal Medyada Paylaşın:
salina Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.