Düz tenekeleri kýstýrýp ayaklarýmýn altýna Az kaymadým karlý tepelerden Üç saatte bir gelen kara trene az baðlamadým umudumu Tutturup çivileri raylar altýna Az kýlýç yapmadým sabah erkenden Islatýp elbiselerimi az dayak yemedim annemden Çocukluk endiþesiyle baðlý ayakbýlarýmla Az koþmadým otomobil arkalarýndan
............................................ On dört yaþýmý az yaþamadým ben Dolu dizgin okul sahalarýnda
Dem vurulacak bir lisaným yok artýk Ufak tefek yaralarla atlattým bisiklet kazalarýmý
Yirmi bir yaþýma ne kadarda ömür sýðdýrdým ben Þimdi sakallarým var artýk kirli sakallarým Koþmadým deðil çocuk yaþýmla ucube kadýnlarýn peþinden
Söylenecek bir sözüm yok artýk
O güzel çoçukluðum nasýlda kayýp gitti ellerimden....
( ÝBRAHÝM YALÇIN )
Sosyal Medyada Paylaşın:
YALÇINİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.