KÖLE
Kýrýk penceremden baktým bu sabah
Iþýðýn kýrýkmýþ, gelmedi bana
Kahroluþum haktýr,yaptýðýn mübah
Gülmeliydi; anam, gülmedi bana
Gönlüme kelepçe,ele,kalem’e
Köle diye sattýn kendi kale me
Arzularým,rüyam,sansür aklýma
Dalmalýydý; arým,acý balýna
Sulamýþtým,boylu fidan olmuþtu
Ham dediðin meyvelerim olmuþtu
Bir rivayet oldu beklenen muþtu
Salmalýydý; sunam, veda bir yana
Asýrlýk çýnarým topraða düþtü
Mânâda gördüðüm gelecek düþtü
Horozun ötüþü de son ötüþtü
Olmalýydý; günüm,zamaným yine.
Geçtiðin yollarda seni dilendim
Sevdanýn uðruna hergün ölendim
Bu esaretliði ettim de kendim
Bilmeliydi; alným, çizilmiþ buna.
Kardelen umudu göðsümü yardý
Her zerresi sanki bana ayardý
Aah gönülüm,saraylardaymýþ yurdu
Çalmalýydý elim,köþk tokmaðýna.
Götürün gülümü vefasýz yare
Tozumu savurup atmasýn yere
Bir Nebi mi öldürsen de bin kere
Kalmalýydý; kulum, ahir zamana.
Nebi KILIÇKAYA
27 eylül 1999
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.