-Başlıksız-

‘‘ Öncesinde Tek Mevsimdi Hayat ’’
O Yazdý,Bizde Çocuk..
Çiçekler Tanýdýk Renk Renk..
Özlerinde Çeþit Çeþit Ýnsanlar.
Sonbaharý Geldi Sonra..
Yapraklar Dökülünce Korkmaya Baþladýk..
Ve Kýþ Geldiðinde Biz Hala Çocuktuk
‘‘ Hayat Ýse Acýmasýz... ’’

Biz Çocuktuk O Yýllar.
Bilmezdik Ýki Elin Ayrýlýþýný...
Koymazdý Bize Gece Yarýsý Ayrýlýklarý....
Biz Çocuktuk O Yýllar...
Bir Güldü Verebileceðimiz
Ve Masum Bir Öpücüktü Teþekkürümüz.
Daha Büyüyeceðimizin Farkýna Varabilecek Kadar Bile
Büyük Deðildik....
Biz Çocuktuk O Yýllar...
Serin Bir Rüzgar Heyecanlandýrýrdý Bizi..
Daha Fýrtýnalar Görmeden....
Daha Büyümeden...
Biz Çocuktuk O Yýllar..
Küçük Bir Öpücüktü Bizim Beklediðimiz..
Ýçten Bir Bakýþ...
Bizim Ýçin Yeterliydi Bu
Yada Biz Bunu Doðru Biliyorduk..
Daha Doðruyla Yanlýþý Ayýrt Edebilecek Yaþta Deðilken...
Biz Çocukken Masum Öpücükler Vardý...
Asla Kalktýðýmýzda Günahla Uyanmazdýk..
Minik Ellerimiz Vardý Fakat Kocaman Hayaller Sunardýk...
Sunduðumuz Hayaller
Bazen Büyümenin Bekleyiþi
Bazen Çocukluðumuzun Geçiþiydi..
Ama Biz Çocuktuk O Yýllar.....
Kuþlar Konardý Bahçemize....
Peþlerinde Koþup Uçmaya Çalýþýrdýk...
Düþenler....Kalkanlar...
Ama Yalnýz Deðildik...
Düþerken De...Kalkarken De....
Biz Çocuktuk O Yýllar..
Aþký Masum Bir Þey Sansak Da
Asla Hayallerle Geçiþtirmezdik...
Belki Tatlý Bir Bekleyiþ
Acý Bir Beraberlikten Daha Ýyidir.
Bu Yüzden Ben Halâ Çocukluðumu Bekliyorum
Asla Gelmese De....
Belki Hiç Ummadýðým Bir Anda Gelip...
Yada Tam Umduðum Anda.
Belki Ölümün Sessiz , Sakin
Belki Gürültülü....
Belki Haklý Belki Haksýz....
Bilinmez Geliþiyle....
Yada Sýcak Bir Elle Yeniden Doðarak...
Temiz Saf Sýcak Bir Doðuþla..
Belki En Ýçten Hisselerimle..
Belki Hissedemediðim Hislerimle.
Yaþadýklarým,Hissedemediklerimin Yanýnda Ne Ki...
Bir Dokunuþ..Günahla Dolu Yada Sevabý Bilinmez..
Bir Haykýrýþ..Belki Herkesin Ortasýnda
Belki, Herkesle Beraber Tam Ortada...
Ama Hissedemediklerim Yaþamýmýn En Büyük,
Tarifsiz Boþluðunu Kapladýktan Sonra...
Herkesin Haykýrýþý , Yada Benim Herkese Haykýrýþým
En Acý Sessizlik Deðil Midir...
Biz Çocuktuk O Yýllar.
Daha Haykýracak Yaþta Bile Deðildik...
Gücümüz Yetmezdi Baðýrmaya..
O Yüzden Sessiz Gülüþlerde Saklýydý Bizim Duygularýmýz...
Mavi Bir Bulutun Peþindeydi Gözlerimiz,,
Gözlerimiz Yukarýdaydý Ama Sevgimiz Vardý Yukarýda...
Sevgimizi Hatta Mutlu Olduðumuz Ýçin Yaþadýðýmýzý Sandýðýmýz
Aþkýmýzý Ýzlerdik...
Ama Dokunamazdýk...
Dokunamazdýk Çünkü Minik Parmaklarýmýz Yetiþmezdi
Yetiþemezdi..
Bizim Ýçin Hep Yumuþaktý Bulutlar....
Her Daim Fýrtýnada Ve Sessizlikte....
Bir Gülüþün Ardýna Sýðýnmýþ Nice Fýrtýnalar
Yumuþak Bir Buluttan Mý Çýkýyor...
Hayýr Bulutlar Yumuþaktý Biz Çocukken..
Yumuþak Ve Maviydi...
Belki Fýrtýnalarda Sertti..Karanlýktý..
Bilemezdik Ki....
Çünkü Biz Bakamazdýk Fýrtýnaya...
Sevdiklerimiz Yanýmýzda Olurdu Fýrtýna Zamaný...
Biz O Yýllar Çocuktuk..
Biz Çocukken Deniz Vardý Çýplak Ayak Girdiðimiz.
Yüzermiþ Gibi Yapýp Yüzemediðimiz..
Bizim Ýçin Suya Gerek Yoktu Yüzmek Ýçin Biz Zaten Yüzemezdik.
Biz Denizde De Yüzemezdik..Karada Da...
O Yüzden Suya Baðlamamýþtýk Umutlarýmýzý...
Düþlerimizi Ne Denizlerle...
Ne Gökyüzüyle......
Ne De Karayla Sýnýrlamýþtýk...
Hepsini Sýðdýrabilmiþtik O Minik Ellerimize..
Sevdiklerimize Sunarken....
Sevdiklerimizden Alýrken...
Düþleri Yaþatýrken Hiç Kirletmedik Ellerimizi.
Çamurdan Evler Yapýp Ýçine Geleceðimizi Sýðdýrsak Ta....
Tertemizdi Ellerimiz..
Bulut Kadar Yumuþak
Düþlerimiz Kadar Mavi.....
Beyaz.......Sarý......
Ýþte O Yýllar Biz Daha Çocuktuk...
Bildiðimiz Renkler Bunlardý..
Biz Belki Bir Ressamýn Paletinde
Bir Vazoya Can Veriyorduk...
Belki Bir Þairin Tükenmez Kalemini
Tüketiyorduk Çocukken.
Ama Biz Daha Çocuktuk O Yýllar..
Minik Ellerimiz Vardý Yumuþacýk...
Tertemiz...Gözlerimizde Neþe Elimizde Düþ..
Koþturup Dururduk Çocukken.
Manasýný Bilmezdik Ayrýlmýþ Ýki Elin...
Gece Yarýsý Ayrýlýklarýnýn...
Biz Daha Çocuktuk O Yýllar....
Biz Daha Çocuktuk!....

MEHMET ÇAÐLAYAN

Sosyal Medyada Paylaşın: