Ahirkapi da aciga zincirletildim.. Bandiram da “senin“ yazili.. Yorgun..Kirli pasli bedenimle Hic bir liman da yerim yok benim.. Sintinemi bosaltiyorum “yasak”li Hayatin tam ortasina..
Secme sansim olsaydi eger… Bir balikci teknesi olurdum.. “Rastgele”lerle ugurlanir , “Sevgiyle” karsilanirdim.. Uzerimde “umut” yazili. Ciplak ayakli bebeler oynardi Her daim boyali bedenimde.. Ozlem iste bu..Tertemizim..
Hayat bu…Ben kendi hayatimin.. “Kuru Yuk” gemisiyim.. Ter kokulu,kirli sakalli yedi dilde kufurbaz Tayfalarin ayaklarinin altindayim.. Ulan ben bu hayatin…..icindeyim iste.. Tum pislikleri bana tasittilar… Yoruldum…Kirli pasli bedenimle “Sevgi”ye ac birakildim. Tuvaletlerimde yapilan tek eylem... “sifon cekmek” degildi.. Icime ettiler tum guzel duslerimin..
Hic bir limana yakistirilmiyor.. Yanastirilmiyorum..Yanlizliga birakildim.. Hurdaya cikarip paramparca edecekler Eritecekler beni… Tum pisliklerimden aritilacagim yani.. Benden yeni hayatlar uretecekler.. Olumum donusum olacak yani.. Tertemiz ve yeniden umutla.. “Sen duslu” bir hayata……. Mesela..... Bir “Otobus duragi” yapsinlar Bedenimden.. Cok sevdigim.. “Ankara” da…!
Piclik bu ya…! Artik kufurde etmeyecegim..! Sadece gelis gidislerinde…. Sessizce seni seyredecegim.. Hic bilmeyeceksin degilmi..?
Ersal Demir Cotonou/Benin
Sosyal Medyada Paylaşın:
ersaldemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.