MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Kuruyan Yapraklar ve Sen...
Alen

Kuruyan Yapraklar ve Sen...





kuruyan yapraklarý savu(ru)yorum göðüme
ellerime tutuþturulan yelkovansýz saat seni sensiz geçiyor
þarkýlar mýrýldanýyorum ýslýk makamýnda boþ sokaklara


adýný gördüðüm her duvara asýlý kalýyor gözlerim
adýný yazdýðým her sayfaya düþüyor içimden çaðlayan sen...



inceden geliyor önce nefesin
sonra ellerin keþfediyor dudaklarýmý
yüreðimden içeri bir misafir sýcaklýðý
ahh yarýnlarým
vuruluyor iþte düþ’lerle…


duvar dibine sakladýðým sevdama doðuyor güneþin
rutubetinden eser kalmýyor hüzünlerimin
haykýrýyorum pas tutmuþ parmaklýklarýna ezgimi
haykýrýyorum hayatýma, canýma can olana sevgimi…



þehrimin sokak lambalarý oluyorsun
kýrýk sandalyeme çivi
boþ bardaðýma su...


ve
titrerken sonbahar tüm benliðiyle
yapraklarýný dökerken dilek aðaçlarým



bir bir gerçek oluyor tüm yalanlar sana...
bir son baharda
Ýstanbul akþamýnda…



“Pas tutmuþ yüreklere inat benim kurþuni çýðlýklarým... Yýkýk bir kentin ýrmaðýyým ben... Üzerimde muzip haþarý meleklerin dolaþtýðý...
Uzaklarý yakýn eden bir ruh var içimde, bir seni yakýn edemeyen, bir seni çekemeyen...”




Gökay Birkan SUCAKLI

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.