143. AT İDRARINDAKİ SİVRİSİNEK

Eski zaman yýllarý, herkesin hayvaný var
Atla, eþek ve katýr, gerisi sýðýr, davar

Hayvanlar idrâr yapar, göl oluþur sonradan
Bir sinek hem de sivri!, uçuyorken oradan

Bir saman çöpü düþmüþ, idrarýn ortasýna
Hafifte rüzgâr eser, gidermiþ rotasýna

Bizim sivrisinekse, bu çöpe konuvermiþ
Çöp hareket ettikçe, kendince þöyle dermiþ;

“ – Þu deryâ dedikleri, burasý olsa gerek
Gemi dedikleriyse, bu bindiðim ot direk,

Kaptan-ý deryâ ise, ben olurum herhalde!..”
Öyle böbürlenmiþ ki, durum iþ bu mihvâlde

Ýdrârý deryâ sanmýþ, samanýysa bir gemi
Sivrisinek kendince, böyle sanýr görkemi

Saman çöpü, idrarda!.. birde sen tavýr takýn
Kaptan-ý deryâ olmuþ, sivrisineðe bakýn!..
…

Ýþte dostlar çoðumuz, bu sineðe benzeriz
At idrârý üstünde, saman ile gezeriz

Kendimizi idrârda, kaptan-ý deryâ sanýr
Böbürlenip sevinen, elbetteki aldanýr

Bu kýssadan hisse þu, kibirli olmayalým
Göle dönen idrarda pislikle dolmayalým…

Kadir Çetin 11.11.08 Nazilli

Sosyal Medyada Paylaşın: