HAKKI KETMEDENLER SOYSUZDUR UĞRU !
Civânmertliði koyup bir yana,
Riyakârý tutup, vurursan merde,
Döner riyakârýn mýzraðý sana;
Tam kalbine girer, uðrarsýn derde!
Yaðdanlýk yaparak, haksýza sýrt ver,
Haklýya saldýrýp, sinirleri ger,
Behey Hakk’tan ýrak, be izânsýz kör!
Anlarsýn, kafaný, gerçeðe yorda!
El doðru söylerken, çemkirdin durdun,
Bilirken puþtluðu, ne umdun vurdun?
Aha.. nâmerdlerin yüzünü gördün!
Daha arka verme, uyuz Ýt, Kurda!
Gâriban deyince, eðrilmez doðru,
Variyetli derse, doðrulmaz eðri!
Hakký ketmedenler, soysuzdur, uðru;
Tefekkür et azcýk, bunlarý durda!
Nâmerd fýtrâtýnýn gereðin yaptý,
Hani dostun idi, bu merd-i Kýptî?
Sen yinede þükret, ipin tez koptu!
Yularýn sünmeden, bir zorlu darda!
Keller, körler birde, derler saðýrlar,
Herdem birbirini, yeller, aðýrlar!
Ozan Ýlo’m eller, tutar böðürler;
Demek ki olmazmýþ, yoldaþlýk þerde!
11.11.2008/20.56
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.