Bir yýldýz kaydý birden, ürperdi içim tarifsiz. Sandým takvaydý, yaprak düþmezdi dedim, sebepsiz... Harr/dýr, sarmýþ caným yakmýþ;Tut ki özüm de yanmýþ! Vardýr elbet neden, yanmaz yoksa caným nedensiz...?
Ruhlar, ürkmüþ düþerken yorgun sabahým, mecâlsiz... Hicr’dir elbet o çýðlýk, heyhat! Devâsýz ve hâlsiz.! Artýk susmak gerek. Þah, mat olmalý mor ve sessiz!
Her þey dertsiz biterken , gönlüm olur pîri pâk hem, Ömrüm artar derim;pür nûr canda ten ve de neþ’vem...
Demir attým , her yer süt liman!Aðlamalar yok artýk...