Ne çok daðýnýk yerlerden geçtin, yellendi her defasýnda yüregin; Ne çok kör kurþunlara gögüs gerdinde, parçalara bölemediler hoyrat gençliðini, zalim kaderini, narin ve cesur bakýþlarýný yok edemediler.
Ortadan kaldýrdýðýn özlemlerinin, kýrýntýlarý, , ýzsýz kimsenin yanaþamadýgý; çok ince köprücük kemiklerinin en gizli köþelerine saklanmiþsa, omzuna agýrlýk veriyorsa! ve kabuk baglamýþsa
"Kazý onlarý, sök at týrnaklarýnla, yok olsunlar ve sonra doyasiya Sev ve Özle".
Ne gülümsemeni alacak hayat senden, ne aklýndan geçen sýrlarýn gizemini, ne törpülenmis umudunu, ne somurtlanmaya çeyrek kalmýþ gidiþlerini; off diyorum ya güzel gözlüm, hiç bir seye benzemeyen gözlerinin çaresiz bakmasýndan korkuyorum.
Aklýmdasýn demem ne derece hafifletiyorsa seni; Aklimdasýn demen o kadar çaresiz býrakýyor beni,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanife Bayazıt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.