KENDİMİ TERKEDİŞLERİMDE

Kýþýn en uzun gecesindeyim bugün;
Dikenlerin olsada avuçlarýmda,
Hala tebessümle bakýyorum
Parmakucumdaki sýyrýða...
Ve kimsin ? bilmiyorum...
Fakat; gecemi aydýnlatan mum ýþýðýmda
El açtýðým dualarýmsýn...!


Zamanýn canýmý yorduðu,
Fersiz vakitlerde ruhum;..
Makamýný çözemediðim inleyiþlerde sanki
Yazamýyor yüreðim yazmak istediklerini...
Boðazýma kilitlenen kelimelerimde
Kibrit alevi gibi yanýp sönen
Duygularýmýn rüzgarýndayým...


Ýlkbaharýmda yeþertemediðim çiçek
Söyle sen kimsin ?
Kendimi terkediþlerimde
Bahçemde açan GONCA GÜL!..
Kaldýðým saðnaklarda yol kenarlarýndaki
Akýntýya kapýlýp gitti bakýþlarým !!!
Sorarým sen kimsin?

BENÝ;
Ayýþýðý vuran gülyüzünde
Bülbülün utandýðý demlere vurdun...
Her zerremi sarhoþluðun sardý
KENDÝMÝ TERKEDÝÞLERÝMDE...


HAZAN YAPRAÐI 09.11.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: